خدایا !دلی می خواهم که اشتیاق آن ،به تو نزدیکم کند و زبانی که راستی اش مرا تا تو بالا ببرد.
خدایا!ما آنقدر دور خودمان تارهای جور واجور تنیده ایم که خودمان یادمان میرود و گاهی چشمهایمان سنگ میشود ،دلمان که هیچ.
دلواپسیم خدا !
دلواپس این یکنواختی فراغ که دست از سرمان بر نمی دارد.
دلواپس اینکه خودمان گمشده ایم و دنبال گمشده می گردیم.
می گویند آدم عاشق خواب ندارد.بر ما ببخش که هنوز بیدار نشده ایم و دنبال خورشیدیم.
کاش می شد مثل دریا بودیم و هرگز از یاد آسمان خالی نمی شدیم.
شاید این جمعه بیاید شاید.....