با توجه به اين دورنماي مختصر كه از شخصيت امام معصوم - با استفاده از زيارت جامعه- به دست آمد بايد پرسيد:
وظيفهی ما در برابر اين وجودهاي مقدس چيست؟ اماماني كه به فرموده امام هادي(ع) عليه السلام:
«زيبا و شيرين است نامشان و بزرگوار است جانشان و بزرگ است مقامشان و برجسته است شان و منزلتشان و راست است وعدههايشان، و نور است سخن و گفتارشان، و رشد و رستگاري است دستورشان، و به پرهيزكاري است سفارششان، و احسان و نيكي است عادت روشنشان، و بزرگواري است شيوه شان، و حق و راستياست رفتارشان».
راستي چه وظيفه سنگيني در برابر اين اربابان بزرگ داشته و داريم؟
آيا نبايد در شناخت اين بزرگواران كوشش بيشتري كرد، آيا سزاوار است كه با وجود اين همه اوصاف زيبا و منقبت هاي بيشمار از اين وجودهاي مقدس غافل باشيم و حقشان را آنطور كه بايد نشناسيم.
چه زيبا امام هادي(ع) بيان ميكند و از ما نيز ميخواهد كه چنين بگوئيم و بر همين عقيده باشيم:
«خدا را و همچنين شما را گواه ميگيرم كه من به شما ايمان دارم و به آنچه شما به آن ايمان داريد. و كافرم نسبت به دشمن شما، بينايم به مقام شما، دوستدار شما و دوستدار دوستان شما هستم. بغض دشمنانتان را در دل دارم و دشمن آنهايم. در صلح هستم با هر كه در صلح با شما است و در حال جنگ هستم با هر كس كه با شما در جنگ است».